Ne kötü bir histir tükenmişlik…

Çaba ve emeğe rağmen arzu edilen çözüme ulaşamama korkusu…

Gelecek hakkında son derece umutsuz olma ve karamsarlık hali…

Tükenmişliğin öznesi bireyse yaşananlardan sonra çaresizlik hissi, motivasyon eksikliği, değersizlik hissi, duyarsızlaşma, başaramama refleksi ve aslında dibe vurmak. Neresinden tutsan elinde kalır…

Bir firma için tükenmişlik; biten kredibilite, sizden vazgeçen müşteriler, ayrıca mutsuz çalışanlar demek…

Bir ülke ise tükenmişliğin öznesi; belki israfla, belki yanlış yönetim ile ama sonuç olarak tüketilen kaynaklar… Borç içinde çaresizce günü kurtarmaya çalışmak, yoksul, mutsuz ve endişeli aynı zamanda umudunu daha da ötesinde ruhunu kaybetmiş bir toplum…

Kaybeden masum insanlar, çalınan hayatlar ve geleceğin kaynaklarını bugünden tüketmek…

Ekonomik açıdan ürettiğinizden fazlasını tüketiyorsanız sonuç borç…

Kredinizi tükettiyseniz sonuç açlık ve yokluk…

Buğday ekilecek alanlar ve çiftçiler tükendiyse sonuç ithal gıda…

MB döviz rezervlerini tükettiyse sonuç ekonomik darboğazlar ve krizler…

Ekonominiz dışa bağımlı hale getirildiyse tükenen toplumsal refah…

Ya bilim insanlarını, doktorları ülke sınırları içinde tutmayı başaramadığınız zaman…!

• Kendi dilinde okuduğunu anlamada dünya sıralamasında sonlarda yer bulabilmenizin sebebi kültürel tükenmişlik. 
• Kapsayıcı ve barışçıl söylemlerle kutuplaştırmadan yönetmek yerine tam tersini yaparsanız tüketilen toplumsal barış…
• Rasyonel ve akılcı politikalardan vazgeçti iseniz tükenen geleceğiniz…
• Liyakat yerine biat kültürünü motive ederseniz ilerlemeyi tüketirsiniz…
• Kaynakları üretken olmayan yatırımlara aktarırsanız geleceğinizi tüketirsiniz…
• Ahlaksızlığa yol verilirse söylenecek sözler tükenir…

Toleransı tüketmek, sağduyuyu ve ortak akılla çözüm yollarına çaba harcamayı tüketmek de diğerleri kadar önemli… 

Birisi size bugün gelinen noktada rasyonel, öngörülebilir, şeffaf ve tutarlı politikaları uygulamak zorunlu diyorsa, oh nihayet derken bugüne kadar neden uygulanmadığını da sorun. Makul, mantıklı ve ikna edici bir yanıt alana kadar da sorgulamaya devam edin.

Belki de yıllarca “mış” gibi yapıldığı için tükenmiştir kaynaklar,

Mesela TÜİK’e göre 12 aylık enflasyon yüzde 39,59’muş.

Yıllık enflasyon hedefi yıllardır yüzde 5’miş…

Faiz sebep enflasyon sonuçmuş…

İleri demokrasi varmış…

Almanya bizi kıskanıyormuş…

En büyük on ekonomi içine girecekmişiz…

Kalkınma da neymiş, ekonomik büyüme için tek çözüm gayrimenkulmuş…

Yeni pragmatik yönetim anlayışı dün dünmüş, bugün bugünmüş…

Algı gerçeklerden daha fazla kabul görürmüş…

Önüne gelen ekonomistmiş…

“Mış” gibi yapmak aslında gerçekmiş gibi beklenti içine girmek…

Mış ekonomisinin dayanılmaz hafifliği ile mutlu ve keyifli günler geçirmek, güzel anılarla birlikte refah içinde yaş almak hepimizin hakkı. Sakın siz tadınızı kaçırmayın mutlu olmaya bakın…

Mutlu olmanın formülü var tabii ki…

• Gözlerinizi kapatın, kendinizi çok güzel bir ziyafetin olduğu bir ortamda masadaymış gibi düşleyin ve iştahla, keyifle, doya doya yiyin…
• Gözlerinizi kapatın, son model lüks arabanıza atlamış gibi yapın ve doldurun deponuzu, yeni köprülerden geçin, pırıl pırıl otoyolları test edin ve sınırsızca özgürlüğe doğru yol alın…
• Gözlerinizi kapatın, çok güzel bir tatil bölgesindeymiş gibi palmiye ağaçları altında kokteylinizi yudumlarken, kızgın kumlarda, serin sularda çılgınca eğlenin ve hücrelerinizi yenileyin… 

Hayal gücünüzü sınırlandırmak istemem ama bu kadar keyif yeter sanırım…

Tutmayan hedeflerin bir bedeli vardır. Yemekler yenildi, masaya kabarık bir hesap geldi. “Yemediğimiz yemeğin parasını neden biz ödüyoruz?” diyen varsa bilin ki hesap; rasyonel, şeffaf, tutarlı ve öngörülebilir olmayan politikaların olduğu dönemde kesildi…

Şimdi ödeme zamanı… 

Bildiğiniz gibi umutsuz durumlar yoktur, siz de umudunuzu kaybetmeyin…

Ama gözlerinizi açın ve “mış” gibi yapanlarla aynı masada oturmaktan vazgeçin…

Orhan Ertürk