Ekim’in en güzel haftasındayız. Havada Cumhuriyet kokusu var…

29 Ekim 1923 günü, Ulu önder tarafından ilan edilen Cumhuriyet 100 yaşında. Ankara’da 101 pare top atışı ile tüm ülkede bir bayram havasında kutlanan 100 yıllık ulusal bayramımız bugün çok daha görkemli bir anmayı ve coşkuyla kutlanmayı hak ediyor kuşkusuz…

Atatürk’ün ekonomi mucizesi Cumhuriyet, bir yönüyle müthiş bir kalkınma hamlesidir. Anadolu insanına refah sağlayabilme projesidir ve bunu büyük ölçüde başarmıştır.

Cumhuriyet sanayileşme filizlerinin kök salmaya başladığı dönemde başka bir örneği olmayan gerçek ve eşsiz bir başarı öyküsüdür.

Cumhuriyet; imkanların son derece kısıtlı olduğu, nitelikli işgücünün yok denecek kadar az olduğu, sermayenin olmadığı ama insan üstü bir çaba ve akılla yola çıkılan bir yolculuğun adıdır.

Yüce önderin tam bağımsızlığın yolu ekonomik bağımsızlıktan geçer anlayışına uygun olarak üreten Türkiye’nin ilk adımları atılmıştır. Buna hizmet eden liyakat esaslı kurallar ve kurumlar oluşturulmuştur.

‘Devletçilik neden ön plana çıktı’ sorusunun cevabı çok nettir. Sermaye eksikliği olan bir ülke ve Osmanlı’dan miras kalan şey ise yıllarca ödenen borçlardır!

1950’li yıllardan itibaren oluşan tarımsal ve ticari sermayenin sanayiye kanalize edilememesinin sonucunda toplumsal refah ne yazık ki oluşamadı. Bugün bedelini halen ödemeye devam ediyoruz. IMF ile 1958 yılında ilk kez tanışmamızın hikayesi de budur. 

Bugün ticaret, hizmet ve inşaat sektörü ile oluşan bir sermaye birikimi olmasına rağmen birikiminin devamı için dış kaynağa ihtiyaç vardır. Ancak ne yazık ki dış kaynak arayışının temel amacı ülkenin refah seviyesini artıracak politikanın finansmanına kaynak bulmaktan öte günü kurtarma gayretidir.

Yeterince üretmiyor ama gereğinden fazla tüketiyoruz. Türkiye’nin dışa bağımlılığını ortadan kaldırmaya yönelik ara malı ve yatırım malı kapsamında gerekli yatırımları yapmadan kalkınmak mümkün değildir. Tüketim mallarına kaynaklar aktarılmaya devam ettiği sürece borç içinde nefes almaya çaba göstermek ulaşacağımız tek sonuç olacaktır…

Monopoly oyununda olduğu gibi başladığın yere geri dön döngüsüne girdik. 
Yıllardır sıcak para peşinde koşuyoruz. Kalıcı yatırımlar adına bir adım atmıyoruz.

Mevcut fabrikaları, bankaları, finans kuruluşlarını, ticari ve turizm işletmelerini, tarım arazilerini satmak bir yatırım olarak kabul edilemez.

Kısa vadeli ve katma değeri olmayan, istihdam yaratmayan sözde çözümler peşindeyiz. Orta ve uzun vadede ekonomimize vereceği zararları hiç bir zaman önemsemiyoruz. Sonuç;

📍Rezervleri tükettik…

📍Kendine yeten birkaç ülke içinde iken tarım da bile dışa bağımlı hale geldik. 

📍Katma değer yaratan üretim ekonomisi yerine bolca tükettik ve devam ediyoruz.

📍Ülke varlıkları yabancı sermaye için ucuz ötesi seviyelere düşüyor.

📍Her güne daha yüksek borç içinde uyanıyoruz…

📍Enflasyon vergisi ödüyoruz, kaşıkla veren kepçeyle geri alıyor…

📍Sınırlı kaynaklarımız dış borçların yüksek faiz ödemelerine heba ediliyor… 

📍Yoksullukta buluşturan bir ekonomik açmaz içindeyiz…

📍Nominal ücret artışları karşısında reel alım gücü her geçen gün azalıyor. 

📍Sorunları doğuran sebepleri yok etmek yerine sadece sonuçlara odaklanıyoruz. 

Öncelikleri ve tercihleri popülizme kaçmadan belirlemeyi başaramazsak önümüzdeki birkaç yıl bugünleri bile arayacağımız günler getirecek belli ki… 

Bugün her zamankinden daha çok, Cumhuriyet mucizesinin nasıl gerçekleştiğini hatırlamaya, minnetle anmaya ve anlamaya ihtiyacımız var. Cumhuriyetin kazanımları sayesinde bugünlere geldik ancak mirasyediler gibi bunun bir sonu olduğunu unutmamalıyız.

Ulu Önderin “Ekonomik bağımsızlık olmadan tam bağımsızlık olamaz.”  sözünün gereğini yerine getirmeliyiz. 

Kutlu olsun en büyük bayramımız, yaşasın Cumhuriyet…

Minnet ve Saygıyla,