Yatırım uzmanlarının temel görevlerinden biri risk yönetimidir ve günümüzde karşılaşılabilecek riskler oldukça çeşitlidir. Küresel çapta tartışmalı ABD seçimleri, Orta Doğu ve Ukrayna’daki savaşlar, merkez bankalarının son derece agresif sıkılaştırma politikalarının ardından köşeye sıkışmış ekonomilere kadar, yatırımcılar belirsizlikte getiri sağlamaya çalışıyor.

Peki, görünmeyen riskler neler olabilir? Bu potansiyel tehlikeleri değerlendirmek adına, finans sektöründe uzun yıllardır çalışan yapan üç üst düzey yönetici ile Bloomberg’den Sonali Basak görüştü. Citadel’in Sabit Getirili ve Makro Ekonomik Araştırmalar Başkanı Angel Ubide, Oaktree Capital Management Eş CEO’su Armen Panossian Ve Guggenheim Partners Yatırım Yönetimi Baş Yatırım Yetkilisi Anne Walsh küresel piyasalara yönelik hangi risklere dikkat çekti?

“En büyük risk yapay zekâ”

Oaktree Capital Management eş CEO’su Armen Panossian, “Gördüğüm en büyük risk yapay zeka (YZ)” derken, YZ’nin büyük ekonomik kazançlar, gelir artışları ve maliyet verimlilikleri sağlayabilme potansiyeli olduğunu ve bu yatırım fırsatının da oldukça heyecan verici olduğunu söyledi. Panossian sözlerine şu şekilde devam etti:

Verimlilik kazançlarında toplumsal etkileri göz ardı etmek kolaydır. YZ nedeniyle işsiz kalan kasiyerler veya şoförler ne olacak? YZ, bazı alanlarda fiziksel iş gücüne gerçek bir alternatif haline geldikçe milyonlarca insan işsiz kalabilir. Peki, bu kişileri kim yeniden eğitecek? Bu sorunu çözmezsek, sosyal huzursuzluk yaşanabilir.

Piyasalarda, YZ’nin açıkça büyük destek gördüğü doğru. 90’ların sonlarında internet gibi, hızlı gelir artışı potansiyeli var. Ancak zamanlama konusunda belirsizlik var. Eğer bu zamanlama yatırımcıların beklediğinden çok daha uzun sürerse, değerlemelerde büyük bir düzeltme ve yatırımcılar için kayıplar görebiliriz.

Riskleri görmezden gelirsek, istihdam ve maaşla geçinen kişilerin yeni ekonomi için hazırlıksız kalacağı bir duruma gelebiliriz. Toplum olarak ya sosyal huzursuzluk yaşarız ya da bir sosyal refah devleti oluşturmak zorunda kalırız. Eğer şimdi bu kişileri yeniden eğitmek veya YZ sonrası iş piyasası için hazırlık yapmak konusunda adım atmazsak, varlıklı ile yoksul arasında derinleşen bir uçurumla karşı karşıya kalabiliriz. Bu, birçok insan için büyük bir zarar anlamına gelebilir.

“Zayıf bir Avrupa, ABD ve Çin arasında iki kutuplu bir dünya anlamına gelir”

Citadel’in sabit getirili ve makro ekonomik araştırmalar başkanı Angel Ubide, gelecek birkaç yılın en önemli konulardan birinin Avrupa ekonomisinin güçlülüğü ve sürdürülebilirliği olduğunu belirtti.

“Son 20 yıldan çok farklı bir dünyada yaşıyoruz ve Avrupa’nın bu duruma hazır olup olmadığı belirsiz” diyen Ubide sözlerine şu şekilde devam etti:

ABD, Çin ve Avrupa artık çeşitli cephelerde rekabet ediyor. Bu sadece ekonomi değil; ulusal güvenlik, iklim değişikliği, teknoloji ve enerji bağımsızlığı gibi alanları da kapsıyor. ABD ve Çin, Avrupa’yı geride bırakacak politikalar benimsemekte. Avrupa geri kalıyor ve bu durumun küresel ekonomi üzerindeki etkisi endişe verici.

Üç kutuplu bir dünya oluşuyor: ABD ekonomisi daha bağımsız ve özerk, Çin ekonomisi de benzer şekilde. Avrupa ise daha bağımlı durumda. Ticaret akışları, ittifaklar ve düzenlemeler açısından Avrupa daha kırılgan bir pozisyonda.

Avrupa’nın, ülkelerin bireysel çıkarları yerine ortak çıkarlarını düşünmeye başlaması gerekiyor. Avrupa ekonomisinin ulusal düzeyde parçalanmış olması bir sorun. Avrupa’da 30’dan fazla telekom operatörü bulunuyor. ABD’de dört veya beş tane var, Çin’de de benzer bir durum var. Bu, Avrupa firmalarının daha küçük olmasına neden oluyor ve sadece kendi ulusal müşteri tabanlarına hizmet veriyor. Avrupa’daki her telekom firması yaklaşık 5 milyon kişiye hizmet ederken, ABD’de bu rakam 100 milyon, Çin’de ise 500 milyon.

Teknoloji, iklim, enerji, savunma ve ulusal güvenlik alanlarında rekabet etmek için ölçeklenmek gerekiyor. Avrupa ülkelerinin küçük bir ülke olarak mı yoksa Avrupa olarak mı rekabet etmek istediklerini düşünmeleri gerekiyor. Şu anda ABD ve Çin bu yarışı başlatmış durumda ve Avrupa’nın buna ayak uydurması gerekiyor. Avrupa’nın en büyük 20 firmasından hiçbirinin bulunmaması büyük bir sorun.

Zayıf bir Avrupa, ABD ve Çin arasında iki kutuplu bir dünya anlamına gelir. Bir başka örnek vermek gerekirse, Uluslararası Para Fonu’nda (IMF) çalıştım. IMF küresel bir kuruluştur. Ülkeler IMF’yi daha çok batı kuruluşu olarak mı görmeye başlayacak? Çin ve etkisi altındaki ülkeler bunu farklı bir şekilde mi yönetecek? Avrupa zayıflarsa bu yönde bir gidişat olabilir. NATO da bir başka örnek.

Avrupa zayıflarsa, ortak bir forumda anlaşmazlıkları çözme konusunda ortak bir anlayış olmadığı için işler daha da zorlaşır. Ortak projeler ve ortak çıkarların olduğu bir dünyada daha iyi bir ortam oluşur.

“Siyah kuğu gerekebilir”

Guggenheim Partners Yatırım Yönetimi baş yatırım yetkilisi Anne Walsh, halen pandemi etkilerinin göründüğüne dikkat çekti ve şu risklere dikkat çekti:

Daha önce hiç karşılaşmadığımız bazı etkileri halen Covid sonrası dünyada yaşıyoruz. Buna “Covid yankısı” diyorum çünkü hala politika ve programların etkisi toparlanmada görülüyor.

Büyük miktarda harcamaların, borç faizlerini ödememiz gerekiyor. Sermaye tahsisi açısından bir kalabalık etkisi yaratıyor. Covid yankısı döneminde gördüğüm en büyük unsurlardan biri, sermayenin uygulamasındaki dengesizlik. Fed sıkılaştırma yaparken veya hareketsizken, sermaye genellikle sadece en hak eden işlere gider. Ancak, büyük miktarda sermaye ve likidite akışında, sermaye dağılımı dengesizlikleri devam ediyor.

Şu anda ikiye bölünmüş bir ekonomi var. Büyük işletmeler sermayeye erişim sağlıyor, ABD varlıklı sınıfı bu erişimi kullanabiliyor, ancak düşük gelirli çalışanlar ne hisse senedi yatırımı yapabiliyor ne de tasarruf edebiliyor ve küçük ve orta ölçekli işletmeler sermaye erişiminde zorluk yaşıyor, maliyetleri ise oldukça yüksek.

Bu ikiye bölünmüş ekonomi, Fed’in iki politikasıyla daha da kötüleşiyor: yüksek faiz oranları ve nicel sıkılaştırma. Bu durum, faiz oranları yüksek kaldıkça devam edecek.

Covid öncesinde, Fed bu farklı gelir gruplarının ve düşük istihdamın dengesizlikleri ile ilgileniyordu. Son iki yılda bu konuda herhangi bir açıklama duymadık. Fed’in düşük gelirli kesimle ilgilenip ilgilenmeyeceğini görmek ilginç olacak.

Tüm bunları göz önünde bulundurduğumuzda, bu faiz oranları seviyesinde borç maliyetleri çok yüksek ve hatta savunma harcamalarını bile engelliyor. Ronald Reagan’ın dediği gibi: “Bir federal politika oluşturduğunuzda, onu ortadan kaldırmak zor olur.” İşte kendimizi bulduğumuz yer de bu. Şimdiye kadar işe yaradı. Neden devam etmeyelim? Ta ki işe yaramayan kadar. Bu zamanın gelmesi için önemli bir “siyah kuğu” gerekebilir.